برخی دندان پزشکان پیشنهاد می کنند دندانی که قابل نگهداری نیست در همان جلسه کشیدن با ایمپلنت دندانی جایگزین شود. این طرح درمان نسبت به حالتی که ایمپلنت پس از گذشت دو یا چند ماه از کشیدن دندان در آرواره قرار می گیرد، چه مزیتی دارد؟

هرکدام از این دو روش موارد کاربرد ویژه ای دارند ودر شرایط مناسب دستاوردهای درمانی بهتری خواهند داشت. مزایایی که برای گذاشتن ایمپلنت همزمان با کشیدن دندان در نظر گرفته می شود شامل کوتاه تر کردن زمان درمان وهمچنین استفاده از خاصیت زایندگی سلول های استخوان ساز موجود در حفره کشیدن دندان است، اما اگر در حفره ناشی از کشیدن دندان، عفونت وجود داشته باشد یا شکل واندازه آن متناسب با سطح مقطع دایره ای ایمپلنت نباشد، بهتر است زمان کافی (معمولا حدود 2 ماه) برای برطرف شدن عفونت یا پرشدن حفره با استخوان سپری شود و ایمپلنت پس از آن کاشته شود. همچنین در نواحی که از لحاظ زیبایی اهمیت بیشتری دارند، مانند دندان های جلوی فک بالا، روش کاشت با تاخیر ممکن است زیبایی روکش نهایی را بهتر کند. زیرا ممکن است در چند ماه اول بعد از کشیدن دندان، بافت استخوان و لثه تحلیل رفته و باعث نمایان شدن فلز ایمپلنت شود؛ در صورتی که در این زمان ایمپلنت به استخوان جوش خورده و امکان جابجا کردن آن به نحوی که زیر حد جدید لثه قرار بگیرد وجود ندارد. آنچه باعث تمایل بیشتر بیماران به کاشت فوری ایمپلنت می شود این تصور اشتباه است که در این روش حفره کاشت ایمپلنت کاملا آماده است و نیاز به دریل کردن استخوان نیست. در صورتی که بعد از کشیدن دندان، حفره ناشی از آن ممکن است شکل های متنوعی داشته باشد و آماده کردن آن برای پذیرش ایمپلنت کاملا استوانه ای، نه تنها نیاز به مراحل مختلف دریل کردن دارد بلکه از دریل کردن ساده در یک استخوان ترمیم شده حساس تر است. این عقیده که گذاشتن فوری ایمپلنت مانع تحلیل استخوان ناشی از کشیدن دندان و حفظ بافت ها می شود تا حد زیادی درست است، اما همه تحقیقات علمی این موضوع را تایید نمی کنند. از طرفی صبر کردن تنها چند ماه برای رفع عفونت موجود یا ترمیم شدن لثه پوشاننده باعث کاهش چشمگیری در میزان استخوان نخواهد شد. تصمیم گیری راجع به انتخاب هر یک از این دو روش را به درمانگر خود بسپارید. در بسیاری از موارد کاشت همزمان به سود شما و در مواردی دیگر تنها عجله ای غیرمنطقی خواهد بود که دستاورد نهایی را به خطر خواهد انداخت.